12.11.2019/EN Wersja polska 13.11.2019
Wzorzec FCI nr 97
SZPIC NIEMIECKI/POMERANIAN
TŁUMACZENIE: MIROSŁAW REDLICKI
POCHODZENIE: Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 04.09.2019.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 5 – Szpice i psy pierwotne.
Sekcja 4 – Szpice europejskie.
Bez prób pracy.
SZPIC NIEMIECKI MINIATUROWY/POMERANIAN
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: szpice niemieckie są potomkami „psów torfowych” (Torfhunde) z epoki kamiennej, „Canis familiaris palustris Rüthimeyer” oraz późniejszych „szpiców osady palowej” (Pfahlbau); są one najstarszą rasą psów w Europie Środkowej. Wiele innych ras wywodzi się od nich. W krajach innych niż niemieckojęzyczne, szpic miniaturowy ( w języku niemieckim karłowaty) znany jest jako pomeranian.
WRAŻENIE OGÓLNE: szpice urzekają swą piękną szatą, nastroszoną z powodu obfitego podszerstka. Szczególnie imponujący jest bujny, przypominający grzywę, kołnierz wokół szyi (kryza) oraz obficie owłosiony ogon, noszony dumnie nad grzbietem. Lisia głowa z czujnymi oczami oraz małe, spiczaste, blisko osadzone uszy, nadają szpicowi jedyny w swoim rodzaju, charakterystyczny zadziorny wygląd.
WAŻNE PROPORCJE: stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 1:1. Długość kufy do długości czaszki mniej więcej 2:4.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: niemiecki szpic miniaturowy/pomeranian jest zawsze czujny, o żywym usposobieniu i niezwykle oddany swemu właścicielowi. Jest bardzo pojętny i łatwy do wyszkolenia. Jego naturalny brak zaufania w stosunku do obcych oraz brak instynktu myśliwskiego czynią go nie tylko idealnym psem stróżującym, zarówno na użytek domowy, jak i gospodarski, ale też wspaniałym psem do towarzystwa i rodzinnym. Nie jest ani lękliwy, ani agresywny. Odporność na warunki pogodowe, krzepkość oraz długowieczność to jego szczególnie wyróżniające cechy.
GŁOWA
MÓZGOCZASZKA: średniej wielkości głowa szpica, widziana z góry, jest najszersza z tyłu i zwęża się w klin w kierunku czubka nosa. Stop: od umiarkowanie do wyraźnie zaznaczonego; nigdy bardzo mocny.
TRZEWIOCZASZKA: Nos: nos okrągły, mały i czysto czarny. U szpiców maści czekoladowej nos jest ciemnobrązowy. Kufa: kufa nie jest wydłużona i pozostaje w harmonijnej proporcji do czaszki. (mniej więcej 2:4) Wargi: nieprzesadne, ściśle przylegające do szczęki i żuchwy; nie tworzą fałd w kącikach. Całkowicie czarne, u psów czekoladowych brązowe. Uzębienie: szczęka i żuchwa normalnie rozwinięte, w pełnym zgryzie nożycowym, tj. górny łuk siekaczy ściśle zachodzi na dolny, a zęby ustawione są pionowo względem szczęki i żuchwy. 42 zęby, zgodnie z wzorem zębowym psa. Mocne kły dokładnie zachodzą na siebie. Brak kilku przedtrzonowców jest tolerowany. Zgryz cęgowy dopuszczalny. Policzki: policzki łagodnie zaokrąglone, ale nie wydatne. Oczy: oczy średniej wielkości, kształtu migdała, lekko skośne, ciemne. Powieki czarne, szpice maści czekoladowej mają powieki brązowe Uszy: małe, osadzone wysoko i stosunkowo blisko siebie; trójkątne i spiczaste; noszone zawsze pionowo, sztywne na końcach. SZYJA: średniej długości, szeroka u nasady między łopatkami; nieco łukowata, bez podgardla; okryta grubym, gęstym włosem, tworzącym bogatą kryzę.
TUŁÓW
Linia górna: łączy się wdzięcznym łukiem z krótkim, prostym grzbietem. Obficie owłosiony, rozmachany ogon częściowo położony na grzbiecie skraca i zaokrągla sylwetkę. Kłąb: wysoki kłąb przechodzi niepostrzeżenie w grzbiet. Grzbiet: możliwie jak najkrótszy, prosty i mocny. Lędźwie: krótkie, szerokie, mocne. Zad: szeroki i krótki, nie opadający. Klatka piersiowa: głęboka, dobrze wysklepiona; dobrze rozwinięte przedpiersie. Linia dolna i brzuch: klatka piersiowa tak długa, jak to tylko możliwe; brzuch nieznacznie podciągnięty. OGON: ogon osadzony wysoko; średniej długości. Skierowany w górę i zakręcony do przodu nad grzbietem; prosty od nasady. Spoczywa stabilnie nad grzbietem; pokryty bardzo gęstym włosem. Podwójny skręt na końcu ogona jest dopuszczalny.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Wygląd ogólny: proste; dosyć szeroko rozstawione, o mocnym kośćcu. Łopatka: dobrze umięśniona i mocno związana z klatką piersiową. Długa i dobrze kątowana. Ramię: mniej więcej tej samej długości co łopatka, tworzy z nią kąt 90 stopni. Łokieć: mocny, ściśle przylegający do klatki piersiowej; ani odstający, ani ustawiony podsiebnie. Przedramię: średniej długości w stosunku do ciała; silne i zupełnie proste. Na tylnej krawędzi frędzle. Śródręcze: mocne, średniej długości; nachylone pod kątem 20° (w stosunku do pionu). Łapa: jak najmniejsza; okrągła i zwarta, o dobrze wysklepionych i zwartych palcach, zwana kocią. Pazury i opuszki jak najciemniejsze.
KOŃCZYNY TYLNE: Wygląd ogólny: bardzo umięśnione i obficie owłosione aż do stawów skokowych, proste równoległe. Udo i podudzie: udo i podudzie mniej więcej równej długości. Kolano: mocne, umiarkowanie kątowane; w ruchu nie odchylane na zewnątrz, ani do środka. Śródstopie/staw skokowy: śródstopie średniej długości, bardzo mocne i pionowe względem podłoża. Stopa: jak najmniejsza; okrągła i zwarta, o dobrze wysklepionych i zwartych palcach, zwana kocią. Opuszki grube i twarde. Pazury i opuszki jak najciemniejsze. RUCH : szpice niemieckie poruszają się prosto do przodu, z dobrym napędem, płynnie i sprężyście
SKÓRA: na całym ciele przylegająca, niepofałdowana.
SZATA
WŁOS: Niemiecki szpic miniaturowy/pomeranian ma szatę dwuwarstwową, składającą się z prostych i wyraźnie nastroszonych włosów okrywy i krótkiego, gęstego podszerstka, o strukturze bawełny. Głowa, uszy, przód przednich i tylnych kończyn oraz łapy – okryte krótkim, gęstym (aksamitnym) włosem. Reszta tułowia okryta długą, bogatą szatą. Włos nie może być falisty, kędzierzawy, ani kosmaty; na grzbiecie nie może być przedziałka. Szyja i łopatki porośnięte gęstą grzywą. Na tylnych stronach przednich kończyn obfite pióra, z tyłu obfite portki sięgające stawu skokowego. Ogon obficie owłosiony. Szata nie może wyglądać na wymodelowaną.
MAŚĆ: Niemiecki szpic miniaturowy/pomeranian: biała, czarna, czekoladowa, pomarańczowa, szara cieniowana i inne.
Szpic biały: sierść ma być czysto biała, lekki odcień żółtawy, który często występuje, szczególnie na uszach jest tolerowany.
Szpic czarny: czarne szpice muszą mieć taki sam podszerstek i czarną skórę. Kolor okrywy musi być czysto czarny bez jakichkolwiek białych lub innych znaczeń.
Szpic czekoladowy: jednolicie brązowy w ciemnym odcieniu.
Szpic pomarańczowy: jednolite umaszczenie, ani zbyt ciemne ani zbyt jasne. Przy tej maści rozjaśnienie na klatce piersiowej, ogonie i portkach jest dopuszczalne.
Szpic szary, szary cieniowany: kolor szary cieniowany to srebrnoszary z czarnymi koniuszkami włosów. Kufa i uszy ciemnego koloru. Wokół oczu wyraźne „okulary” w postaci delikatnie zarysowanej czarnej linii, biegnącej od zewnętrznego kącika oka do dolnego kącika ucha; towarzyszą im wyraźne znaczenia i cieniowania, tworzące wyrazistą, krótką brew. Kryza i „uprząż” na łopatkach – jaśniejsze. Przednie i tylne kończyny srebrzysto szare bez śladu czarnych znaczeń poniżej łokci i kolan, z wyjątkiem delikatnego rysunku na palcach. Czarny koniec ogona. Spodnia część ogona i portki – w jasnym, srebrnoszarym odcieniu.
Szpice innej maści: Określenie „innej maści” oznacza następujące kolory – kremowy, kremowy z nalotem, pomarańczowy z nalotem, czarny podpalany i łaciaty. U psów łaciatych tło musi być zawsze białe, a łaty jednej barwy: czarne, czekoladowe, szare cieniowane, pomarańczowe, pomarańczowe z nalotem, kremowe lub kremowe z nalotem. Pożądane, by łaty były rozmieszczone na całym ciele.
WIELKOŚĆ I WAGA: Wysokość w kłębie: Szpic niemiecki miniaturowy/pomeranian : 21 cm + – 3 cm. Waga powinna być stosowna do wielkości.
WADY
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od ich nasilenia oraz wpływu na zdrowie i komfort życia psa.
WADY DUŻE:
• Wady budowy • Głowa zbyt płaska • Głowa wyraźnie jabłkowata • Nos, powieki i wargi barwy mięsa • Wady uzębienia, braki zębowe • Oczy zbyt duże i zbyt jasne • Oczy wyłupiaste • U szarych cieniowanych pomeranianów brak charakterystycznego rysunku na głowie • Wady ruchu.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub wyraźna lękliwość • Nienormalna budowa lub zachowanie • Otwór w ciemieniu • Przodozgryz, tyłozgryz, zgryz przemienny • Entropium lub ektropium • Uszy nie całkiem stojące • Wyraźne białe znaczenia lub łaty u psów innych niż białe, z wyjątkiem • Wszelkie umaszczenia nie wymienione we wzorcu.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym. Do hodowli mogą być użyte jedynie sprawne fizycznie i zdrowe psy, o budowie typowej dla rasy.